PIET GERRITS

Piet Gerrits (Nijmegen 1878) bezocht, na een stage bij het bureau van architect Cuypers, een jaar de “Koninklijke Academie voor Schoone Kunsten” te Antwerpen. In 1897 vestigde hij zich als kunstenaar in Nijmegen. In 1905 werd hij lid van de Violier, een Amsterdamse kunstkring die de katholieke cultuur nieuw leven wilde inblazen. In deze jaren maakte hij zijn eerste pelgrimstocht naar Palestina. Daar ontmoette hij kapelaan Arnold Suys en de architect Jan Stuyt, waarmee hij later op de Heilig Land Stichting zou samenwerken.

Bepalend voor zijn werk was zijn verblijf in Palestina en Jordanië tussen 1906 en 1911. Hij decoreerde daar een aantal kerken en leefde langere tijd bij de bedoeïenen van wie hij de levenswijze bestudeerde. Zo probeerde hij een beeld te krijgen van het leven in bijbelse tijd, ervan uitgaande dat dit leven in tweeduizend jaar niet veel was veranderd.

Vanaf 1911 was Gerrits conservator en artistiek adviseur voor de Heilig Land Stichting. Hij hield zich bezig met de inrichting van de terreinen en ontwierp gebouwen, beelden en reliëfs. Daarnaast voerde Gerrits opdrachten uit voor kloosters en kerken. Hij ontwierp kruiswegstaties en liturgische voorwerpen, illustreerde tijdschriften en decoreerde kerken en kapellen. Bekend voorbeeld hiervan is de Cenakelkerk met pastorie die hij van binnen geheel decoreerde en waarvoor hij liturgische voorwerpen ontwierp.

In 1944 verloor Gerrits door krijgshandelingen een arm en een oog. Niettemin bleef zijn betrokkenheid bij de Heilig Landstichting groot. In 1955 voltooide hij hier zijn laatste grote werk: de Bergrede. Twee jaar later overleed hij; hij werd begraven op de begraafplaats die mede door zijn toedoen tot stand was gekomen.